ผมได้มีโอกาสเห็นวารสารสถาปัตยกรรมของสมาคมสถาปนิกสยามในพระบรมราชูปถัมภ์  ฉบับเดือนมิถุนายน - กรกฎาคม 2549  ได้เห็นงานที่ได้รับรางวัลผลงานยอดเยี่ยมของ  คุณวิชานันท์  เจียรธารทิพย์  ว่าด้วยการจัดการกับขยะ และ การปลูกต้นไม้ที่สามารถใช้เป็นสัญญลักษณ์ของจิตใจ  เป็นสัญญลักษณ์แทนบุคคลที่จากไปได้

            คือคุณวิชานันท์เสนอว่า  ในสุสานต่างๆ แทนที่จะปล่อยไว้อย่างที่เป็นอยู่  ก็ให้ปลูกต้นไม้และมีป้ายแขวนชื่อบุคคลที่จากไปอย่างไม่มีวันกลับ  ไว้เป็นที่ระลึกถึงบุคคลนั้น  นอกจากจะเป็นอนุสรณ์ที่มีชีวิตอีกรูปแบบหนึ่งแล้ว  ยังเป็นการใช้พื้นที่ให้เป็นประโยชน์  มีผลต่อธรรมชาติและสังคม  อ่านแล้วรู้สึกทึ่งในความคิดของเธออย่างมาก 

            จึงอยากจะนำมาปรับใช้  เผื่อว่าพวกเราชาวไลออนส์เกิดเห็นด้วย  จะได้ร่วมกันทำอย่างกว้างขวาง

             ไม่จำเป็นจะต้องเป็นสุสานอย่างเดียวหรอกครับ  เป็นพื้นที่ว่างที่ไหนก็ได้  จะเป็นหน้าบ้านหลังบ้านหรือที่ว่างที่อื่นก็น่าจะได้  เมื่อมีบุคคลอันเป็นที่รักจากไปอย่างไม่มีวันกลับ  ก็สามารถปลูกต้นไม้สักต้น ( หรือหลายต้นก็ได้ )  ซึ่งน่าจะเป็นไม้ยืนต้น  และเอาป้ายที่มีชื่อของผู้ที่จากไปอันเป็นที่รักแขวน หรือ ติดไว้กับต้นไม้นั้น  เมื่อยามคิดถีง  เพียงมองต้นไม้ที่ว่าก็เสมือนได้ระลึกถึงคนที่เรารักที่จากไปนั้น  มองได้บ่อยๆ ที่จริงเชื่อได้ว่ามองได้ตลอดไปด้วยซ้ำไป

            จึงเป็นที่มาของ  "ปลูกต้นไม้  ไว้ระลึก  นึกถึงเธอ"  นอกจากมีอนุสรณ์กึ่งถาวรไว้แทนตัวตนของคนที่เรารักแล้ว  ยังเป็นพฤติกรรมพัฒนาสังคม  เป็นการเอื้อให้สิ่งแวดล้อมดีขึ้น  ทำโลกให้เย็นลง

             แทนที่จะจมปรักอยู่ในความเศร้าโศกหรือตีโพยตีพาย  สู้แปลงความรู้สึกสูญเสียเป็นพลังเย็น  เป็นอนุสรณ์ที่มีชีวิต  ที่เป็นอานิสงส์ให้แก่ส่วนรวมได้  น่าจะดีกว่าไหม

             นอกเหนือจากนั้น  คนที่มีความรู้สึกผุกพันลึกซึ้งกับสัตว์เลี้ยง  เมื่อสัตว์เลี้ยงนั้นจากไป  ถ้าทำใจยากก็สามารถปลุกต้นไม้ไว้ระลึกนึกถึง "เธอ" ได้เช่นกัน

              หรือ  ในกรณีพิเศษจริงๆ คนที่รู้สึกอกหัก  แต่ยังรู้สึกห่วงหาอาวรณ์อยู่  ซึ่งนับได้ว่าเป็นการพลัดพรากจากกันเช่นกัน  แต่ยังเหลือตะกอนอยู่ในใจ  และไม่อยากให้ตะกอนนั้นละลายหายไปกับกาลเวลา  จะปลูกต้นไม้ไว้ให้ระลึกถึง  ก็น่าจะได้เช่นกัน

             สารพัดเหตุผลที่จะปลุกต้นไม้  ท่านผู้อ่านลองนั่งนึกดู  เผื่อว่าจะสามารถหาเหตุผลได้มากไปกว่านี้  แต่ข้อสำคัญเมื่อคิดดีแล้ว  ต้องลงมือปฎิบัตินะครับ  อย่าให้คุณศิริ หรือ คุณจิตติวัฒน์  ต้องมาเตือนพวกเราว่า  Practise  what  you  preach  ได้นะครับ

              ครับ  ยังระลึก  และนึกถึงเธอเสมอ